BİR TUTKUDUR BİSİKLET...

Çocukken hepimizin bir düşü vardır. Kendi bisikletimize sahip olmak. İlkokul yıllarında bisikletim olmadığı için olan arkadaşlarıma imrenerek, bazen de kıskanarak bakardım. Ortaokul 2. sınıfta karnemi alıpta babama götürdüğümde gözünün içine bakarak alması için dua ettiğim çocukluk hayalim.

"Ayaklarım yere değmiyor, Mutluluktan uçuyorum" deyimlerini herkes duymuştur. İşte mutluluktan uçarak ve ayaklarınızın yere değmeden yapacağınız sporlardan birisidir bisiklet. Yürümek ve bisiklet dışındaki tüm araçlar sizinle çevreniz arasına küçük-büyük engeller koyar. Bisiklet ise sizi çevrenizden soyutlamaz, içine çeker. Bir böceğin sesini duyar, çam ağacının kokusunu alır, kenarda mola verip suyunuzu yudumlarken bir gelincik, kelebek veya kendi halinde salınan kaplumbağaya merhaba diyebilirsiniz.

İnsanların kafasındaki "Bisiklet çocuk işidir" algılayışına "EVET, biz de hala çocuğuz ve onu içimizde yaşatmaya devam edeceğiz " cevabını gururla vermekteyiz.

Yaşam kültürü olan bu tutkuya , haziran ayının ilk günlerinde, yani Dünya Çevre Günü'nde "Ainos-Bis" grubu ile merhaba dedik.

İşte birçok kişinin -çocuk işi- olarak gördüğü bu bisiklet; gençlerimizi zararlı alışkanlıklardan uzak tutacak, paylaşım duygularını geliştirecek,çevre ve doğa aşkıyla çevresine duyarlı bir birey haline getirecek. Bu sayede gölleri, ormanı, denizi, tarihi ve kültürel mirası ile çok zengin bir kent olan Enez'i onlara daha iyi tanıtıp, yaşadıkları mirasa sahip çıkmalarını sağlayacak. Hal böyleyken neden büyümek isteyelim ki?

İşte bisiklet dostları, heyecanının azaldığı, günün karanlık göründüğü, çalışmanın monoton hale geldiği, umut etmenin çaresiz kaldığı (ki çaresizsen çare sensin) anlarda,bisikletine bin ve yollarda gezintiye çık, yaptığın sürüşün dışında hiçbir şey düşünmeksizin..

Ne güzel yazmış şair Ahmet OTGUN;

Bilir misiniz en umarsız anda yaşamayı,

Bilir misiniz saydığınız bir günü ve ardından kalanı,

Bilir misiniz tükenişleri,

Sahi siz bilir misiniz ruhun keşmekeşlerini,

Nerden bileceksiniz.

Nerden bileceksiniz kaybettiklerimizi.

Görmediniz bisikletlerimi?